Ik denk graag over dingen na. Ik hou er ook van om dingen in vraag te stellen – soms gewoon voor de lol.
Ik nerd mezelf in sommige dingen. Andere dingen waar ik extreem ongeïnteresseerd in ben.
Ik ben ook een tante voor klimaatverandering geworden, ondanks de mijne tot nu toe, in de context, jonge leeftijd.
Op deze blog lees je het meeste wat in mijn denkwereld past. Van maatschappijkritiek tot schoonheid 40+ naar gênante verhalen om…
Welkom! 🙂
Ik realiseerde me eerder vandaag (gisteren, als je kieskeurig gaat zijn) dat ik (en mijn vriend) heb er nog twee weken van 100 dagen dat ik haar uitdaagde (na de 31 dagen daagde ze me uit). wat een ding. Ik geef toe dat ik helemaal gefascineerd ben door mezelf – vooral omdat ik van plan ben hiermee door te gaan.
Nu is het zomer en in het algemeen, erg warm de hele tijd. Mijn appartement wordt ook verschrikkelijk warm in de zomer, ondanks ventilatoren en open ramen en balkondeur als het koel is(zijn). Ik was een beetje bang dat het me niet zou lukken om elke dag mijn yoga te doen, maar tot nu toe heeft het echt gewerkt. Sommige dagen is het te warm, en dan doe ik een of een paar posities en dat is prima – maar feit is dat ik eigenlijk hele diensten deed op dagen waarop ik nooit had gedacht dat ik de kracht zou hebben. Maar omdat ik denk dat dit zo goed is voor mijn lichaam, dus ik wil niet gaan liggen en lui worden.
Eén ding doe ik de afgelopen weken is opgevallen is dat oefenen vaardigheid geeft. Het klinkt misschien heel natuurlijk, en dat is het – maar het is hemels leuk om te ontdekken dat een positie die meestal onhandig aanvoelde en waar ik de essentie niet van heb begrepen (naar beneden gerichte hond, voor degenen die zich afvragen), ineens begint het zin te krijgen. Bovendien begin ik in ieder geval gedeeltelijk te begrijpen waar het ergens in het lichaam zou moeten voelen. Het stelt mij ook in staat om “ta ik” een beetje meer, wat natuurlijk nog meer effect geeft.
Betreffende fysieke veranderingen, het is zomer, en mijn lichaam verliest het vermogen om in bedwang te blijven – het is alsof het gewoon slap wordt, machteloos en over het algemeen bleek. Daarom ben ik tot de conclusie gekomen dat het dwaas van mij is om te verwachten dat dit ook daadwerkelijk wordt gezien – gewoon nee. Maar ondanks dat, Ik denk dat ik zie dat mijn schouders er anders uit gaan zien. Weinig, en ik denk niet dat iemand anders het ziet – maar ik doe. En het is erg leuk. Ik voel me een beetje gefrustreerd dat het tijd kost voor veranderingen die duidelijker zijn, maar iemand zei een paar jaar geleden ooit dat het begint op de buitenste delen van het lichaam en dan naar binnen gaat. Dus hopelijk heb ik iets goeds om op te wachten, verderop.
dat weet ik Ik zeur hier over, maar ik ben ongelooflijk blij en dankbaar dat ik ben uitgedaagd, omdat dit iets is waar ik al heel lang over nadenk, maar waar ik niet aan toegekomen ben omdat ik nogal lui en comfortabel met mezelf ben. Nu ik begonnen ben, Ik denk niet dat ik zal stoppen. Integendeel – Ik wil dit blijven doen zolang mijn lichaam het aankan.