Ik denk graag over dingen na. Ik hou er ook van om dingen in vraag te stellen – soms gewoon voor de lol.
Ik nerd mezelf in sommige dingen. Andere dingen waar ik extreem ongeïnteresseerd in ben.
Ik ben ook een tante voor klimaatverandering geworden, ondanks de mijne tot nu toe, in de context, jonge leeftijd.
Op deze blog lees je het meeste wat in mijn denkwereld past. Van maatschappijkritiek tot schoonheid 40+ naar gênante verhalen om…
Welkom! 🙂
Ik schreef in een vorige post dat ik levenslang suiker ben- en voedselverslaafden. Voor degenen die niet begrijpen wat het betekent, kan ik zeggen dat het pure hel is. Ik ben opgegroeid met suiker in verschillende dingen, zoals rozenbottelsoep, kaneelbroodjes, chocola, glas, ander koffiebrood, pannenkoek enzovoort voor onbepaalde tijd. De manier waarop ik opgroeide, maakte van eten en suiker een manier om met emoties om te gaan (of niet), en toen ontstond er een verslaving. Je hebt geen idee welke hoeveelheden suiker (en eten) Ik heb in mijn dagen in mij gedrukt.
Het grootste probleem met alleen een voedselverslaving is die eigenlijk moet eten. Alcohol of drugs zijn niet nodig om te overleven, maar eten is in feite. Omgaan met een voedselverslaving met behulp van voedsel?
Voor mijn part is op zijn minst gedeeltelijk opgelost met behulp van LCHF. LCHF is de enige manier om te eten waardoor ik suiker opgaf. Ik eet geen ijs, chocola, chocolade ballen, peperkoekdeeg, pannenkoek en jam, appeltaart met vla en ga zo maar door, langer. Ik heb koolhydraten ook bijna helemaal opgegeven. Ik eet geen pasta, res, aardappel, brood of iets anders dat bloem bevat. Ik eet ook geen zuivelproducten (naast boter – het echte ding!), omdat het een overeten veroorzaakt dat ik niet aankan.
Niet alles, Heren sommigen die met suiker leven- en voedselverslaving wint aan gewicht. Het is op de een of andere manier een gevolg van te veel eten, of iets dat slecht is voor het lichaam. Ik ben niet eens in de buurt van een expert in hoe het lichaam zich gedraagt als het het een of het ander van dat of dat voedsel krijgt, maar de meeste mensen weten dat suiker niet goed is. Ik behoor trouwens tot die groep voedingsmiddelen- en suikerverslaafden die zijn aangekomen. Meer dan ik wil toegeven, zelfs voor mezelf.
Ik begon te eten LCHF den 2 juli- 2015 – want ik Power Meet (Ik woon in Västerås voor degenen die zich afvragen). Mijn toenmalige aanhanger van de woningbouw had er lang over gepraat, en opeens dacht ik dat ik zou beginnen. Ongeveer anderhalf jaar lang ben ik afgevallen – niet snel, maar naar beneden. Toen stierf mijn vader, en ik begon weer suiker te eten. Maar gelukkig legde ik mijn gezond verstand vast en twee dagen na mijn verjaardag 2017 Ik vastte vijf dagen en schakelde toen over op strikte LCHF.
De volgende lente ging voorbij ik, Bij 41 leeftijd, in de menopauze. Op dat moment waren het vooral kleine dingen die me opvielen – maar kleine dingen die een buitengewoon belangrijke rol spelen in mijn leven. Mijn pms veranderde van plaats met mijn menstruatie, bijvoorbeeld. Sindsdien ben ik amper iets kwijtgeraakt. Ik weeg mezelf nooit, zo 100% natuurlijk weet ik het niet zeker, maar ik had het ergens anders moeten opmerken – en ik heb niet.
En dat is nu komen we hier met LCHF en yoga. Ik begon LCHF te eten om af te vallen, wat ik heb gedaan – zij het verre van voldoende. Yoga is iets waar ik al heel lang over nadenk, lang, heen en weer. Ik ben zelfs al een paar keer begonnen met yoga – waar het idee was om het misschien drie dagen per week te doen. Het liep het zand in. Mijn belangrijkste reden voor het beoefenen van yoga is om me mobieler en niet erg stijf te voelen. Ik heb een ziektewetuitkering en breng dus de meeste tijd zittend door. Ik zit bij de computer. Ik zit bij de naaimachine. Ik zit en brei. Ik zit en zit en zit. De enige oefening die ik krijg, is de hond uitlaten, waarvoor ik op zich enorm dankbaar ben, maar ze geven niet noodzakelijk flexibiliteit in het lichaam, dat is iets waar ik naar op zoek ben.
dat weet ik Ik zeur hier over, Als een, maar ik kan echt niet met woorden, genoeg om mijn dank uit te spreken voor de uitdaging die je me gaf. Het is al snel 1 maand geleden, en ik doe mijn yoga elke dag. Enkele dagen heeft het ontvangen – daar hebben we het laatst over gehad. Andere dagen kon ik me voorstellen dat ik twee sessies zou doen, maar niet direct na elkaar.
Zelfs als ik dit al heel lang niet gedaan, Ten slotte, Ik merkte vanaf het begin dat er dingen in het lichaam begonnen te gebeuren. Ik heb geen hoop om zo dun als een stok te worden (ik heb het ook niet nodig), maar als ik geluk heb, zal mijn lichaam na verloop van tijd misschien een nieuwe vorm krijgen. Maar het belangrijkste is dat ik me al veel mobieler voel, en dat ik veel chronische pijn kwijt was. Ik heb geen rugpijn meer. Ik heb geen pijn in de nek of schouders, of wat dat betreft – Ik heb geen spanningshoofdpijn meer. Ik kan op mijn knieën staan (Ik kon dat een paar maanden geleden niet doen), en later hoop ik dat mijn rechterknie genoeg meegeeft zodat ik in de kleermakershouding kan zitten, hurk en ga op je knieën zitten.
Bovendien heb ik soepeler worden, dat voelt verdomd leuk als je bedenkt dat er eens was (te veel 30 jaren geleden) Ik zou in de splitsingen kunnen gaan. Ik hoef dat nu niet te kunnen, maar juist dat je je niet als een halfdode olifant voelt, is ontegenzeggelijk verdomd leuk.
Dan ben ik tenslotte niet meer dan de mens, dus ik hoop natuurlijk dat er een kilo af zal vallen. Maar vooral – en het is eigenlijk belangrijker dan het aantal kilo's, dus ik wil mijn lichaam opnieuw vormgeven. Ik weet dat ik al wat heb geschreven over delen van dit bericht, maar voor mij is het belangrijk, dus verdraag me. 🙂 Ik wil me goed kunnen voelen, en ik wil dat anderen denken dat ik er goed uitzie.
En het leidde mij vandaag om erover na te denken of ik mijn dieet zou moeten veranderen. Ik eet al redelijk goed. Mijn eetgewoonten zijn zeker bespreekbaar, en op dit moment is er niets waar ik me op mijn gemak bij voel om hier openlijk te bespreken. Het enige dat ik kan zeggen, is dat ik nog steeds problemen heb met te veel eten, wat onder andere betekent dat ik niet kan koken. Is er eten, Ik eet tot het voorbij is.
Maar er is andere dingen om over na te denken. Als ik me bijvoorbeeld ga wijden aan een paar dagen vasten, om het systeem te reinigen. Een ander ding is of ik mijn vetinname moet veranderen. Tegenwoordig gebruik ik voornamelijk boter, maar ook olijfolie. Helaas is het zo dat je bij ziekte-uitkering maar beperkt geld hebt om mee te bewegen, en mijn financiën laten geen enkele extravagantie toe, zelfs niet als het om eten gaat. En dan denk ik nog steeds dat ik elke maand een vrij grote voedselrekening heb.
Zoals ik zei; Er is veel om over na te denken over suiker- en voedselverslaving. Evenzo over yoga en LCHF. Ik zal hoogstwaarschijnlijk hardop blijven denken, zo blijf kijken. 🙂