Ik denk graag over dingen na. Ik hou er ook van om dingen in vraag te stellen – soms gewoon voor de lol.
Ik nerd mezelf in sommige dingen. Andere dingen waar ik extreem ongeïnteresseerd in ben.
Ik ben ook een tante voor klimaatverandering geworden, ondanks de mijne tot nu toe, in de context, jonge leeftijd.
Op deze blog lees je het meeste wat in mijn denkwereld past. Van maatschappijkritiek tot schoonheid 40+ naar gênante verhalen om…
Welkom! 🙂
Ik wijd mezelf niet aan op de weegschaal staan of mezelf meten, In tegenstelling tot de meeste anderen die willen afvallen. Ik word gewoon gestrest en verdrietig, wat niet iets is dat mijn geest of enig gewichtsverlies ten goede komt. Dus ik laat het zo zijn. Maar soms – zoals vandaag, Ik vond een meetlint en kreeg een soort van voor mij om mijn tailleomtrek te meten.
Het begon met dat ik, die naai-onthouding hebben, zou door mijn stofresten gaan en kijken wat kan worden gebruikt om een nieuwe sprei te naaien. Tussen alles vond ik wat kleren die ik afgelopen herfst heb opgeborgen toen ik veel nieuwe kleren naaide. Een deel ervan heeft lang daarvoor in de kast gehangen en weet je.. “krimpt”. Om de een of andere reden dacht ik dat ik het eens zou proberen, en geloof in de duizend – ze zijn weer groot geworden. Ongelooflijk. Ik denk dat ik vier topjes heb geprobeerd – een van hen zal ik tot enkele details naaien, maar verder werkte alles – boven verwachting.
En het was in verband daarmee vond ik een meetlint en voordat ik tijd had om te knipperen had ik mijn tailleomtrek gemeten. En ik wist meteen weer waarom ik dat nooit doe, want ook al is het aanzienlijk kleiner dan toen ik op mijn best was, er is nog een lange weg te gaan “zou moeten” zijn. Voor vrouwen moet de tailleomvang bij voorkeur lager zijn dan 80 cm, en zoals ik al zei was – het is ver naar dat nummer voor mij. En als ik zeg dat het een lange weg daarheen is, ik meen het. Er is niets dat ik zeg om je te laten denken dat ik een beetje domme ijdelheid ben, maar het is echt zo.
Dat is wanneer men is brutaal eerlijk tegen zichzelf terwijl hopelijk dingen gebeuren.
Het enige voordeel: wat ik kan zien is dat ik in ieder geval een doel kan hebben. Ik heb al een doel – om volgende zomer in linnen te durven gaan zonder je te schamen. Mijn tailleomtrek is eigenlijk vrij irrelevant als het erom gaat, maar ik voel nog steeds dat het een extra doel is om te stellen. Ik betwijfel of ik tegen die tijd een zogenaamde normale maat zal bereiken, maar ik kan tussentijdse doelen stellen – en dat ben ik van plan.
En echt, als ik eraan denk, het aantal centimeters is niet belangrijk. Wat belangrijker voelt, is om een evenredig lichaam te hebben. Terwijl ik aan de ene kant veel vermogen ben kwijtgeraakt sinds ik begon met yoga, en over het algemeen ziet het er beter uit dan voorheen, dus ik ben nog steeds vormeloos en onevenredig (tenminste in mijn ogen). Alles tussen borsten en kruis is niet verminderd in verhouding tot de rest – Ik heb nog veel te veel maag, en ik word er gek van.
ik geloof in en voor zichzelf dat mijn lichaam zal veranderen in wat ik wil dat het is – maar ik ben hebzuchtig en rusteloos en wil dat alles eergisteren gebeurt. En tegelijkertijd ben ik er vrij zeker van dat het lichaam een deel tegelijk doet. En blijkbaar wil het eerst reikwijdte nemen, om later in afzonderlijke lichaamsdelen te gaan.
Het werkt echter Ik leer mijn lichaam leuk te vinden zoals het is. Het kost veel en het vergt enorm veel doorzettingsvermogen van mijn kant, maar vroeg of laat was ik van plan daar ook te komen. Het maakt het een stuk makkelijker als je je uiterlijk wilt veranderen, I denk. Welke pagina je ook kiest om naar te kijken, dus de andere kant wordt weerspiegeld in waar je naar kijkt. Ik wil allebei de mijne eruit- en mijn binnenkant moet elkaar op een evenwichtige en evenwichtige manier weerspiegelen.
Mijn taak gewoon nu is het manieren vinden om in de toekomst wat extra aan de buik en taille te werken. Ik heb al wat aanpassingen gedaan in de asana's die ik maak, maar denk dat ik er wat extra buskruit op moet doen als ik resultaat wil hebben.
En het wil Ik doe.