Ik denk graag over dingen na. Ik hou er ook van om dingen in vraag te stellen – soms gewoon voor de lol.
Ik nerd mezelf in sommige dingen. Andere dingen waar ik extreem ongeïnteresseerd in ben.
Ik ben ook een tante voor klimaatverandering geworden, ondanks de mijne tot nu toe, in de context, jonge leeftijd.
Op deze blog lees je het meeste wat in mijn denkwereld past. Van maatschappijkritiek tot schoonheid 40+ naar gênante verhalen om…
Welkom! 🙂
Ik ben zo vrij om hier nog een post over te schrijven met eetgewoonten en waarom ik LCHF eet. Waarom? Omdat ik me een aantal dagen rot heb gevoeld, en ik vind het heel moeilijk om te beslissen of het komt omdat ik eerder deze week vals heb gespeeld, of als het me is gelukt om ziek te worden.
Ik begon te eten LCHF den 2 juli- 2015, als ik het me goed herinner. Toen had ik een levenslange suiker- en voedselverslaving achter me. Mijn eetgewoonten waren rampzalig, Ik kneep er dagelijks veel suiker in (Ik durf je niet te vertellen hoeveel, omdat het grotesk is), Ik had enorm veel overgewicht gekregen, en ik voelde me helemaal niet lekker, noch fysiek noch mentaal. Er waren andere redenen voor mijn mentale toestand – ik heb tenslotte een bipolaire diagnose (hoewel ik het nu vraag), en mijn benadering van eten maakte het er niet beter op.
LCHF eten is voor mij het enige dat mij heeft geholpen met mijn suikerverslaving. Dat is het enige waardoor ik nu geen probleem heb om ijs te passeren- en de snoepbalies in een winkel zonder jaloers te worden. Ik heb nog steeds problemen met te veel eten, wat betekent dat ik niet kan koken – maar daar kan ik mee leven. Het is oké om elke dag te koken, per slot van rekening ben ik het die gaat eten, dus het is niet erg moeilijk.
Onder die van mijn vader laatste (ruim) zes maanden, in de herfst 2016 naar mijn eigen verjaardag 2017, Ik week gedeeltelijk af van LCHF. Maar de dag na mijn verjaardag begon ik weer serieus. Sindsdien sta ik mezelf toe misschien drie keer per jaar vals te spelen. Op een gegeven moment at ik pizza, en verschillende andere keren heb ik cheesecake gegeten?. Het heeft gewerkt. Het voelde niet eens als de hik – slechts een opzettelijke afwijking tegelijk, en dan back in business.
ik heb nooit tot nu toe betrokken geweest bij het gevoel zo fysiek ziek te zijn als ik deze keer heb gedaan. In mijn laatste bericht Ik vertel je over de cheesecake, de slagroom met verse mango (wat super lekker had moeten zijn maar wat waardeloos was), en eigenlijk de worst waar ik vergat over te schrijven. Ik begon lastig te worden in mijn maag en een beetje misselijk, die iets meer dan een dag duurde. Daarna heb ik ook heel gek geslapen, veel te weinig en zeer onregelmatig. Bovendien eet ik de hele week al heel slecht. Afgelopen dinsdag heb ik gegeten, niet op woensdag. Ik besloot dat als ik me per se slecht moet voelen omdat ik slecht eet, Ik wil het afmaken. Dus ik kneep in de peperkoekkoekjes die ik had gekocht – want ik ga mezelf uitdagen om peperkoek te eten. Ik eet al jaren geen peperkoek meer, dus je begrijpt de allure.
Dus heb nu Ik heb me ongeveer vier dagen rot gevoeld. Ik ben volledig uitgeput in zowel lichaam als schedel. Drie dagen zonder yoga – want ik kan er echt niet tegen. Het voelt alsof ik koorts heb, maar ik weet helemaal niet zeker of ik het echt heb.
En ik kan helemaal niet bepalen of dit komt omdat ik echt ziek ben, of als het is omdat ik zo slecht ben geweest met het eten.
ik ben gebogen om te denken dat het van het eten afhangt, maar ik weet het niet zeker. Wat ik wel kan zeggen is dat ik vandaag verstandig heb gegeten, zoals ik zou moeten, en zo in de kleine uurtjes, begin ik me een beetje verstandiger te voelen. Ik ben nog steeds uitgeput, maar niet helemaal zoals ik eerder vandaag was, gisteren of eergisteren.
Desondanks Ik voel me zo waardeloos, ik denk dat hier toch iets goeds uit zal komen. Ik leer er allemaal iets van. Ik sta mezelf zulke kleine afwijkingen niet toe. Het is gewoon de situatie leuk vinden en beseffen dat er bepaalde dingen zijn waar ik me niet mee moet bemoeien. Jag vet redan att det finns vissa livsmedel jag inte kan äta (på grund av matmissbruket – jag kan inte sluta); till exempel just mejeriprodukter utöver det smör jag använder, korv och lite annat smått och gott. Och nu vet jag det sådär på riktigt. Och med pepparkakorna kan jag säga att jag trodde jag kunde behärska mig.
Jag ljög för mig själv. Jag kunde inte alls behärska mig.
Och nu vet jag det. ik vet att jag inte ska utmana mig själv på det här sättet igen. Jag har mått dåligt på fler sätt än jag trodde var möjligt. Både kroppen och skallen tog stryk av det här. Så hädanefter blir det inte några avvikelser eller snedsteg alls. För jag mår helt enkelt inte bra av det. Och med tanke på hur bortskämd jag varit nu under flera års tid med att faktiskt må bra omkring mitt ätande, är det verkligen inte värt att riskera det.
Just nu hoppas jag bara att vad-det-nu-är-som-jag-känner-mig-sjuk-av, oavsett om det är på grund av maten eller något annat, ger med sig snart. För jag är så extremt sällan sjuk, och det är så vansinnigt jobbigt att gå runt och må såhär crappigt.
Sen vill jag säga till den som undrar; det här är inte ett slå-på-mig-själv-inlägg. Det här är bara rent konkret vad jag har lärt mig på den här upplevelsen, och det är att jag inte alls har lust att må såhär. Alltså ska jag hålla mig till den vanliga, rätt tråkiga maten jag äter. För tro mig, jag äter rätt trist. Det är ganska samma lika hela tiden. Visst smakar det gott, men det är ingenting jag fäster mig vid särdeles. Och det är så jag vill ha det. För en sådan som mig behöver maten vara rätt trist – jag vill att det smakar ok, att jag blir mätt och får i mig det jag behöver. Dat is het. Mer än så ska det liksom inte vara.
Och så hoppas jag att jag mår bättre i kroppen så att jag kan komma igång med yogan igen. Jag gillar inte när det blir såna här ofrivilliga uppehåll. För varje dag som går utan yoga, kommer det att ta emot mer och mer inför att sätta igång igen. En ik wil het doen, omdat mijn yoga toevallig ook iets is dat heel goed voor me is, en ik wil de goede gewoonte behouden. ♥