Mér finnst gaman að hugsa um hlutina. Mér finnst líka gaman að efast um hluti – stundum bara til þess.
Ég nörda mig í suma hluti. Annað hef ég einstaklega lítinn áhuga á.
Ég er líka orðin loftslagsbreytingafrænka, þrátt fyrir mitt hingað til, í samhenginu, ungur aldur.
Á þessu bloggi má lesa flest það sem passar inn í minn hugsunarheim. Frá samfélagsgagnrýni til fegurðar 40+ að vandræðalegum sögum til…
Velkominn! 🙂
Ég á ekki að vera sá eini sem hangir með Sam og Dean Winchester í því 15 árstíðirnar langar seríur Yfirnáttúrulegt. Ég er nýbyrjaður að horfa á það frá byrjun, eftir að hafa horft á síðustu þrjú tímabil sem ég hef ekki séð.
Á árunum kynþáttum Ég hef verið mjög skipt í Supernatural. Ég byrjaði ekki að fylgja eftir seríunni fyrr en handfylli af tímabilum árið, en þegar ég byrjaði gat ég ekki hætt. Ekki fyrr en á tímabilinu 12 (ég held) ég gafst upp, og þá vegna þess að mér fannst innihald seríunnar verða æ ólíklegra og aðallega bara óþægilegt.
En svo var tilkynnt síðasta tímabil út fyrir einhverjum árum, og mér fannst allt í lagi – Ég mun fylgjast með síðustu tímabilum, bara vegna þess að. Og hvernig hafrar; það er þá nákvæmlega ekkert að Jared Padalecki og Jensen Ackles. Persónulegt uppáhald mitt er Padalecki, en Ackles fer ekki fyrir val, hann frekar.
Nú hef ég gert það séð allar árstíðir, og ákvað að byrja upp á nýtt frá grunni bara til að fá allt samhengið aftur. Og ég get ekki hætt að horfa að þessu sinni heldur (hvaða tíma í þeirri röð sem ég hef misst tölu á fyrir löngu síðan).
…
Það eru nokkrar Sjónvarpsþættir sem eru á ákveðinn hátt. Til að geta metið þá verður þú að sætta þig við að þeir séu á þennan sérstaka hátt. Yfirnáttúrulegt er ein þessara þátta. Star Trek, sérstaklega eldri árstíðirnar, er líka þannig.
Fyrir þá sem hef ekki séð Supernatural það er röð um tvo bræður sem berjast fyrir því að uppræta hið illa í formi ýmissa skrímsli. Því lengra inn í seríuna sem þú færð, því meira sem það snýst um ákaflega stórt samhengi, trúarbrögð og svo framvegis – og það var þar sem ég fór að þreytast. Það er mikið ofbeldi og eitthvað kynlíf, jafnvel þó kynlífssenurnar séu ekki mjög nánar.
En það sem er allt, Það besta við þessa seríu er samband bræðranna. Annars vegar er ákaflega skemmtilegt að sjá stöðugt læti þeirra, og ég verð að segja að höfundar hafa virkilega fundið rétt tungumál í systkinaeðlunum. Ótrúlega skemmtilegt. En það er líka svo ótrúlega fallegt að sjá ákafan kærleika og tryggð sem bræðurnir hafa gagnvart hvor öðrum, og að hve löngum tíma þeir ætla að vera fyrir bróður sinn. Þetta er, ég held, það sem ég held að sé allt, fallegastur í allri seríunni. Þeir fara í gegnum nokkrar kreppur sín á milli, en kemst alltaf í gegnum þau og kemur út hinum megin.
Hlutar af því Ég nenni í gegnum árin er hvernig röðin tók smám saman stærri og “verra” skrímsli. Ekki er heldur allt skrímsli, fyrir þann hluta. En eins og bræðurnir segja hver við annan; sum skrímslin og önnur sem þau lenda í eru raunveruleg “kellingar”. Það tók mig smá tíma, en að lokum fannst mér það of mikið.
En svo var líka það er það með síðasta tímabil, og jafnvel þó að það hafi komið fyrir einhverjum árum (ég held) Ég hef ekki séð það fyrr en nú.
Og ég verð að gera það viðurkenni að ég er nokkuð settur yfir lokin. Það endaði alls ekki eins og ég hafði ímyndað mér. Ég geri ráð fyrir að þið sem lesið hafið séð seríuna, eða er ekki sama – en að báðir bræðurnir fengu að deyja að lokum var kannski ekki alveg óvænt (jafnvel þó ég hafi persónulega hugsað um eitthvað allt annað).
Om jag hade varit med och skrivit den här serien hade jag nog avslutat den med att en eller båda bröderna vaknar upp från en dröm, till ett helt vanligt Svensson-liv. Kanske till och med som barn igen, med hela livet framför sig. Med eller utan monster.
För även om jag tyckte att sista avsnittet var både fint och bra, var det lite som slutet av Sagan om ringen. Det tog aldrig slut (jo, augljóslega, men.. ). Slutet bara fortsatte och fortsatte, och när det väl tog slut på riktigt var det i och för sig fint, med bara en aning sötsliskighet över det hela.
Svo er ég inte nödvändigtvis besviken, men jag tycker inte heller att det var det bästa slut på en tv-serie jag kunnat tänka mig. Särskilt inte en serie som Supernatural.
Jag gillar Supernatural. Det är en sjukt trevlig serie. Rätt töntig på en del vis, otroligt bra på andra vis, den är fullproppad med ögongodis, den är sexistisk på en hel del sätt, kontrastfylld, oerhört amerikansk i sin inställning till familj, humoristisk och underhållande, våldsam och kärleksfull… þar, som synes så faller den mig i smaken rätt bra, reyndar.
Dock är jag tacksam över att de valt att avsluta den. Det är få serier som klarar sig såhär länge, och innan sista säsongen annonserades ut tröttnade jag för flera säsonger sedan. Det är svårt att få till säsong efter säsong med vettigt innehåll utan att dra på mer och mer tills det blir ohållbart.
Och med det sagt – det ska bli otroligt intressant att se Jared Padalecki och Jensen Ackles i framtida produktioner. Padalecki ska ju vara med i en ny serie, Walker, så den måste jag ju givetvis se.
Men Supernatural, den kommer alltid att finnas där.
…
Och för den som undrar; jag ser mina tv-serier på Netflix og Amazon Prime.