Lubię myśleć o rzeczach. Lubię też kwestionować rzeczy – czasami tylko ze względu na to.
Wbijam się w pewne rzeczy. Inne rzeczy, które mnie bardzo nie interesują.
Zostałam też ciocią zmian klimatycznych, pomimo moich dotychczasowych, w kontekście, młody wiek.
Na tym blogu możesz przeczytać większość tego, co pasuje do mojego świata myśli. Od krytyki społecznej do piękna 40+ do wstydliwych historii…
Witamy! 🙂
Napisałam w poprzednim poście, że jestem cukrem na całe życie- i uzależnionych od jedzenia. Dla tych, którzy nie rozumieją, co to znaczy, mogę powiedzieć, że to czyste piekło. Dorastałem na cukrze w różnych rzeczach, takich jak zupa z dzikiej róży, bułeczki cynamonowe, czekolada, szkło, inny chleb kawowy, naleśnik i tak w nieskończoność. Sposób, w jaki dorastałem, sprawił, że jedzenie i cukier stały się sposobem na radzenie sobie z emocjami (albo nie), a potem powstało uzależnienie. Nie masz pojęcia, jakie ilości cukru (i jedzenie) Wciskałem się we mnie w moich dniach.
Największym problemem z uzależnieniem od jedzenia jest to faktycznie? musieć jeść. Alkohol ani narkotyki nie są nam potrzebne do przetrwania, ale jedzenie? jest w rzeczywistości to. Jak radzić sobie z uzależnieniem od jedzenia za pomocą jedzenia??
Z mojej strony przynajmniej częściowo rozwiązany za pomocą LCHF. LCHF to jedyny sposób na jedzenie, który sprawił, że zrezygnowałam z cukru. Nie jem lodów, czekolada, kulki czekoladowe, piernikowe ciasto, naleśnik i dżem, szarlotka z kremem i tak dalej, dłużej. Ja też prawie całkowicie zrezygnowałam z węglowodanów. nie jem makaronu, res, Ziemniak, chleb lub cokolwiek innego, co zawiera mąkę. Ja też nie jem nabiału (oprócz masła – Prawdziwa rzecz!), bo to powoduje przejadanie się, z którym nie mogę sobie poradzić.
Nie wszystko, mężczyźni niektórzy żyją z cukrem- a uzależnienie od jedzenia przybiera na wadze. To poniekąd efekt przejedzenia, lub coś, co jest szkodliwe dla organizmu. Nie jestem nawet bliski bycia ekspertem od tego, jak zachowuje się ciało, gdy dostaje jedno lub drugie z tego lub innego jedzenia, ale większość ludzi wie, że cukier nie jest dobry. Swoją drogą należę do tej grupy jedzenia- i uzależnionych od cukru, którzy przytyli. Więcej niż chcę przyznać, nawet dla siebie.
zacząłem jeść LCHF Den 2 lipiec 2015 – mitt i Power Meet (Mieszkam w Västerås dla tych, którzy się zastanawiają). Mój ówczesny zwolennik mieszkalnictwa długo o tym mówił, i nagle wpadłem na pomysł, że powinienem zacząć. Przez jakieś półtora roku schudłam – nie szybko, ale w dół. Potem umarł mój tata, i znowu zacząłem jeść cukier. Ale na szczęście udało mi się uchwycić zdrowy rozsądek i dwa dni po moich urodzinach 2017 Pościłem przez pięć dni, a potem przeszedłem na ścisłe LCHF.
Minęła następna wiosna ja, w 41 lat, w menopauzę. W tym momencie to głównie małe rzeczy, które zauważyłem – ale małe rzeczy, które odgrywają niezwykle ważną rolę w moim życiu. Moje pms zmieniły miejsca wraz z okresem, na przykład. Od tego czasu prawie nic nie zdarzyło mi się. Nigdy się nie ważę, więc 100% oczywiście nie mogę być pewien, ale powinienem był to zauważyć gdzie indziej? – a ja go nie mam.
I to jest teraz dochodzimy do tego z LCHF i jogą. Zacząłem jeść LCHF, aby schudnąć, co zrobiłem – choć dalece niewystarczający. Joga to coś, o czym myślałem od dawna, długie, tam i z powrotem. Zacząłem nawet ćwiczyć jogę przynajmniej kilka razy – gdzie pomysł polegał na robieniu tego może trzy dni w tygodniu. Wybiegł na piasek. Moim głównym powodem, dla którego praktykuję jogę, jest to, żeby czuć się bardziej ruchliwym i niezbyt sztywnym. Mam zasiłek chorobowy i dlatego spędzam większość czasu siedząc. siedzę przy komputerze. siedzę przy maszynie do szycia. siedzę i robię na drutach. Siedzę i siedzę i siedzę. Jedyne ćwiczenie, jakie dostaję, to spacery z psem, za co jestem sama w sobie niezmiernie wdzięczna, ale niekoniecznie dają elastyczność w ciele, czego szukam.
wiem to Narzekam na to about, Jak, ale naprawdę nie mogę słowami, wystarczy wyrazić moją wdzięczność za wyzwanie, które mi podarowałeś. Niedługo minął 1 miesiąc, i codziennie ćwiczę jogę. Kilka dni to otrzymał – rozmawialiśmy o tym najpóźniej któregoś dnia. W inne dni mogłem sobie wyobrazić robienie dwóch sesji, ale nie bezpośrednio jeden po drugim.
Nawet gdybym nie robiłem tego przez bardzo długi czas, W sumie, Od początku zauważyłem, że w ciele zaczęły się dziać różne rzeczy. Nie mam nadziei, że będę chuda jak patyk (nie potrzebuję tego), ale jeśli będę miał szczęście, może moje ciało z czasem się zmieni. Men det viktigaste är att jag redan känner mig betydligt rörligare, och att jag blivit av med väldigt mycket kronisk värk. Jag har inte längre ont i ryggen. Jag har inte ont i nacken eller axlarna, lub o to chodzi – jag har inte spänningshuvudvärk längre. Jag klarar av att stå på knä (det kunde jag inte för ett par månader sedan), och längre fram hoppas jag att mitt högra knä ska ge med sig tillräckligt så att jag ska kunna sitta i skräddarställning, sitta på huk och sitta på knä.
Dessutom har jag blivit smidigare, vilket känns jäkligt kul med tanke på att en gång i tiden (för drygt 30 år sedan) kunde jag gå ner i spagat. Det behöver jag inte kunna göra nu, men själva grejen att inte känna sig som en halvdöd elefant är onekligen jävligt trevlig.
Sen är jag ju inte mer än människa, så jag hoppas ju naturligtvis att nåt kilo ska trilla av. Men framför allt – och det är faktiskt viktigare än antalen kilon, så vill jag forma om min kropp. Jag vet att jag redan har skrivit en del om delar av det här inlägget, men för mig är det viktigt, så stå ut med mig. 🙂 Jag vill kunna känna mig snygg, och jag vill att andra ska tycka att jag är snygg.
Och det ledde mig idag till att fundera på om jag ska göra någon förändring i min kost. Jag äter redan hyfsat bra. Mina matvanor går säkert att diskutera, och för tillfället är det inget jag känner mig bekväm med att diskutera öppet här. Det enda jag kan säga är att jag fortfarande har problem med överätande, vilket bland annat innebär att jag inte kan göra storkok. Finns det mat, äter jag tills det är slut.
Men det finns annat att fundera på. Till exempel om jag ska ägna mig åt några dagars fasta, för att rensa systemet. En annan sak är om jag ska ändra mitt intag av fett. Idag använder jag mest smör, men också olivolja. Tyvärr är det ju så att på sjukersättning har man begränsat med pengar att röra sig med, och min ekonomi tillåter inte hur stora utsvävningar som helst, inte ens när det handlar om mat. Och då tycker jag ändå att jag har ett rätt rejält tilltaget matkonto varje månad.
Som sagt var; det finns mycket att fundera på omkring socker- i uzależnienie od jedzenia. Likaså om yoga och LCHF. Jag kommer med all största sannolikhet att fortsätta fundera högt, więc stay tuned. 🙂