Självporträtt

 

Mér finnst gaman að hugsa um hlutina. Mér finnst líka gaman að efast um hluti – stundum bara til þess.

 

Ég nörda mig í suma hluti. Annað hef ég einstaklega lítinn áhuga á.

 

Ég er líka orðin loftslagsbreytingafrænka, þrátt fyrir mitt hingað til, í samhenginu, ungur aldur.

 

Á þessu bloggi má lesa flest það sem passar inn í minn hugsunarheim. Frá samfélagsgagnrýni til fegurðar 40+ að vandræðalegum sögum til…

 

Velkominn! 🙂

Þýðing

Stillt sem sjálfgefið tungumál
 Breyta þýðingu

Og, Ég veit að ég er að nöldra mikið um jóga mitt, en það tekur töluvert af lífi mínu núna. Og í dag uppgötvaði ég eitthvað nýtt, aftur. Ég hef sagt þér að ég missti um helminginn af rassinum á mér, og nú er ég búinn að missa góðan hluta af því – aftur.

Og við það núna hef ég misst svo mikið af rassinum á mér að það er farið að líta venjulega út. Að minnsta kosti í mínum augum, þegar ég reyni að horfa í forstofuspegilinn. ég hef aldrei alltaf í lífinu var ég með venjulega stóra rass. ég hef alltaf var með risastóran rass eins og ég alltaf hef viljað fela mig með löngum peysum, jakkar og svo framvegis.

Þetta er alveg ný reynsla fyrir mig. Finnst öðruvísi að gera það líka. Ég hef vanist því að kreista rassinn á mér þegar ég er í rúminu og fer að sofa, bara til að vera meðvitaður um allar breytingar. Fyrsta skiptið sem ég brást við í dag var þegar ég prófaði jakka sem hékk ókláruð í mjög langan tíma. Í fyrsta skipti var bakið alveg slétt, enginn stór rass sem stóð út í botninn. Þegar ég var búinn að sauma hana og reyndi aftur, hugsaði ég að ég myndi skoða rassinn án jakka sem hékk yfir – og tamejtusan.

Ég hafði ekki Ég bjóst við því. Alls, reyndar. Að minnsta kosti ekki eftir aðeins tveggja vikna jóga (eftir ofvinnan vöðva minn í bara rassinum og aftan á læri). En greinilega hverfur það, á þeim stöðum þar sem hlutir gerast í raun. Ótrúlegt. 😮

Og talandi um þann hluta get ég sagt að núna eftir tveggja vikna jóga fer ég að finna fyrir ákveðinni þreytu í rassinum. Ég er svolítið óviss um hvort það gæti verið bólgan (sem ég held að hafi snúist um) læknaði ekki alveg, eða ef það er vegna þess að það hverfur svo mikið á rassinum á mér að ég geng um með fasta.. svolítið eins og trébragð í rassinum, þó það sé stöðugt fremur en tímabundið.

Þess vegna tók ég mér frelsi til að taka æfingarlausan dag í dag, og svo endurskipuleggja jógatímana mína svolítið í framtíðinni. Vegna þess að ég vil ekki taka nýtt hlé endalaust. Að vísu get ég stundað annars konar hreyfingu í staðinn, en það er jóga sem ég vil stunda og sem ég tel að skili bestum árangri.

En ég vil þarf virkilega ekki að taka annað hlé – og því verður einhver endurskipulagning á ferðunum. Ég er byrjuð að leita að asanas (staðsetning) sem einbeitir sér að kvið / mitti og um tíma í framtíðinni mun ég sleppa hlutum sem teygja aðeins rassinn og lærið. Það er skömm, en ég aðlagast frekar en sleppi alveg.

Það er í raun og veru og fjall- og rússíbani, þetta með jóga. Það gerir kraftaverk fyrir líkama minn þegar kemur að verkjum, hreyfanleika, hnén mín, lipurð og svo framvegis. Það gerir líka kraftaverk fyrir hvernig ég lít út – augljóslega, miðað við rassinn minn. Það er ein af ástæðunum fyrir því að ég vil forðast að taka annað hlé, vegna þess að ég verð svo órólegur og áhyggjufullur yfir því að breytingarnar sem ég er að leita að gerist ekki. Og í hléi, gerist það ekki smella, af augljósum ástæðum.

Og af því að ég fengu að sjá með eigin augum, á minn eigin líkami, til það er í raun hægt, Ég er að verða gráðugur. Hungry vill meira, eða hvernig á að segja það núna. Og þegar ekkert gerist þá verð ég dauðhrædd um að það muni skyndilega hætta, að ég ætla einhvern veginn að festast einhvers staðar á milli. Og ég vil koma mikið, miklu lengra en hér.

Sumir dagar eru Ég er svo ánægður að ég er næstum því brjálaður. Aðra daga verð ég þunglyndur og hugsa að ég mun aldrei ná markmiðum mínum. Og svo heldur þetta áfram – fram og til baka. Núna líður mér hins vegar jákvætt eins og þúsund. Hvernig getur mér liðið öðruvísi þegar ég er með meira eða minna eðlilega stórt rass, sem og? 😀

Það er heppilegt að þetta er mitt eigið blogg svo ég geti sjálf ákveðið hversu mikið ég nöldra um jóga. Grafa Fyrir ykkur sem lesið, skrollið bara áfram ef þið deyið úr leiðindum úr jógaspjallinu mínu. Fyrir þig sem í raun lesir skýrt – takk fyrir að gefa þér tíma til að vera með mér í jóga ferðinni. Það er vel þegið. ♥